Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin. Mijn moeder ging elke zondag naar de kerk, mijn vader niet. Als kind werden we niet verplicht om naar de kerk te gaan. Toen mijn zus 20 jaar werd, ging ze als au-pair naar Engeland. Ze kwam in een Christelijk gezin terecht en kwam tot geloof. Ze liet zich dopen en toen ze de eerste kerstmis terug naar huis kwam vertelde ze me over haar ervaringen. Ze vertelde me over de dood, de hel… Ik wou hier niet veel over weten en ik was eerder verdrietig omdat ik het gevoel had dat zij mijn zus niet meer was.
In september van het daaropvolgende jaar ging ik ook naar Engeland, waar mijn zus nog steeds verbleef. Ze nam me mee naar haar kerk waar een mimestuk werd gebracht over het leven van een mens (van zijn geboorte totdat hij stierf).
De persoon moest nooit iets van God weten of hij had het te druk en toen hij stierf, liet God weten hem nooit gekend te hebben,… Dat vond ik moeilijk en hard om te begrijpen. Zolang we maar goed deden kwamen we in de hemel of was ik nu zo verkeerd? Ik bleef worstelen met alle informatie die ik kreeg, maar uiteindelijk ben ik vier jaar later naar een evangelische kerk gegaan… en toen heb ik de stap gezet om Jezus te volgen.
Het is een heel avontuur, met vallen en opstaan maar ik heb er na al die jaren nog geen spijt van.
Getuigenis Karen
Stel stel uw vraag