Johan: Verrast door het Evangelie
Op mijn 16de verjaardag kreeg ik van mijn vader een Bijbel cadeau. Eigenlijk was ik daar niet zo blij mee. Als eigenzinnige puber had ik liever een ander geschenk gekregen.
Toen ik maar de universiteit vertrok, had ik een heel dubbelzinnige houding tegenover God. Enerzijds ging ik trouw elke zondag naar de katholieke kerk, maar anderzijds had ik hoe langer hoe meer het gevoel dat God niet bestond.
Toen kwam ik in contact met enkele christenen. Ze nodigden me uit om eens naar Ichtus te komen. Dat was (toen) een kleine christen studentenvereniging. Het duurde even, maar uiteindelijk besloot ik daar toch eens naar toe te gaan. Tenslotte, redeneerde ik, is onze maatschappij toch gefundeerd op het christelijke geloof. Het loont dus de moeite om hier weet van te hebben.
Zo belde ik aan, maar niemand deed open. Ik keerde opgelucht terug en was al een halve straat verder toe iemand me achterna kwam gelopen. “Heb jij bij ons aangebeld?”
Zo kwam ik uiteindelijk toch op een Bijbelstudie terecht. Een zenuwachtige student begon het evangelie uit te leggen. Er werd mij verteld dat, in plaats van mijn hemel te moeten verdienen, Jezus voor mijn zonde was gestorven. Ik kon gratis genade en vergeving ontvangen en een relatie met de levende God aangaan.
Ik vond dit evangelie gewoon geniaal. Wie vindt zoiets uit? Hoe kom je op zo’n idee? Zo bleef ik naar de Bijbelstudies komen. Ik werd enthousiaster en enthousiaster over het evangelie en de Bijbel.
Maar het werd me ook langzaam maar zeker duidelijk dat ik de Bijbelverhalen niet echt kon begrijpen zolang ik niet aanvaarde dat God werkelijk bestond en dat hij toen en nu actief is op onze wereld. Wanneer ik erkende dat God realiteit was (en is), zette ik mijn eerste stap in geloof.
Getuigenis Johan
Stel uw vraag aan Johan